Voor Amalia Vermandere is zingen vertellen. Ze neemt je mee met haar muzikanten door haar woud van muzikale impressies en treft je recht in hart en ziel.

Toen ze nog klein was en de mensen vroegen haar wat ze later worden wilde. toen wist ze het al zeker: zangeres! Gaandeweg merkte ze dat ze niet zo zeer iets wórden wilde, maar vooral wilde zijn wie ze al is… en dat zo waarachtig mogelijk. Dat is ook haar muzikale zoektocht: ontdekken wie ze is, haar stem laten opwellen van diep vanbinnen, verbeelden wat in haar leeft.

Aanvankelijk zong en speelde Amalia gitaar op haar eentje, nam een sobere cd op (Wild Mild, 2007), die ondertussen aan zijn tweede oplage toe is. Zingen is voor haar vertellen over dat diepe onderaardse psychische woud, waar de impressies van de buitenwereld verwerkt worden en deel gaan uitmaken van haar eigen universum. Haar stem verheffen over wat haar verblijdt en verdriet, wat haar raakt en stoort. Later kwamen er muzikanten bij, die met haar meewandelden in dat woud. Soms spelen ze samen, soms gaat Amalia weer alleen op pad.

Amalia Vermandere, dochter van Willem, schrijft Engelstalige teksten. De muziek echter kent geen taalgrenzen en spreekt recht tot de ziel. Momenteel werkt ze aan een nieuwe cd samen met haar muzikanten. In Museum Sincfala speelt Amalia met violiste Jozefien Desaever.